งานศิลปะของเจะอับดุลเลาะ เจ๊ะสอเหาะนั้นมีรากฐานอยู่ที่ทางภาคใต้ของประเทศ
ไทย ในจังหวัดปัตตานี งานของเขาได้รวมเอาเส้น สี ลักษณะและวิถีการใช้ชีวิต
ของชาวมลายูบริเวณชายแดนภาคใต้ของประเทศไทย เขาได้รับรางวัลยอดเยี่ยม
จากการประกวดงานศิลปะหลายครั้งตั้งแต่ปีพ.ศ. 2548 ถึง พ.ศ. 2555 งานที่เต็ม
ไปด้วยสีสันมีคุณลักษณะที่เห็นได้ชัดเจนซึ่งสะท้อนความรักและความเข้าใจใน
ภูมิลำเนาอย่างลึกซึ้ง และยังแสดงงานศิลปะร่วมกับเด็กนักเรียนและนักศึกษาที่อยู่
ในชุมชนแถวนั้นโดยสอนให้รู้ถึงเป้าหมายและจุดประสงค์ของงานศิลปะ ซึ่งผลงาน
ที่มีความหมายลึกซึ้งนี้จะพบมากในศิลปะตะวันตก ปัจจุบันนี้คุณเจะอับดุลเลาะ
กำลังดูแลงานก่อสร้างหอแสดงงานศิลปะในจังหวัดปัตตานี

มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์เป็นมหาวิทยาลัยแห่งแรกทางภาคใต้ของประเทศ
ไทย ก่อตั้งขึ้นในปี 2510 นามของมหาวิทยาลัยได้รับพระราชทานจาก
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเพื่อเฉลิมพระเกียรติแก่พระบิดาของพระองค์ น้ำทะเล
สีบลู เสมือนเป็นรั้วคอยปกป้องมหาวิทยาลัย หอสมุดจอห์น เอฟ เคนเนดี้เป็น
สถานที่ดีสำหรับการชมเรือจอดเทียบฝั่ง ชีวิตที่นั่นดูเรียบง่ายมาก นกเหยี่ยวตัว
ใหญ่และนกพันธ์อื่นๆบินอยู่เหนือน้ำทะเลที่ส่องประกายระยิบระยับในตอนกลางวัน

เป็นภาพที่ดูงดงามจริงๆ สามารถจะกล่าวได้ว่ามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์เป็น
หนึ่งในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และรักษาตำแหน่ง
มหาวิทยาลัยหนึ่งในสิบอันดับแรกของประเทศไทย เมื่อเดือนกรกฎาคมพ.ศ. 2552
อยู่ที่ตำแหน่ง 175 ของโลก

เจะอับดุลเลาะ เจ๊ะสอเหาะเป็นอาจารย์ชาวไทย มุสลิมที่สอนวิชาศิลปะที่ภาควิชา
ทัศนศิลป์ คณะจิตรกรรม มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ในปีพ.ศ. 2548 เขาได้รับ
ทุนจากมูลนิธิรัฐบุรุษ พลเอกเปรมติณสูลานนท์ ในปีพ.ศ. 2548 และ 2549 เขา
ได้รับทุนจากสภาศิลปกรรมไทยในสหรัฐอเมริกาเพื่อแสดงผลงานทัศนศิลป์ ปีพ.ศ.
2551 เขาได้รับรางวัลเหรียญทองจากกองทุนธนาคารกรุงเทพ ปีพ.ศ. 2554 เขา
ได้รับรางวัลที่หนึ่งจากธนาคารกรุงไทยที่งานงานแสดงศิลปกรรมแห่งชาติครั้งที่
57 และภายในปีเดียวกันนั้นเองเขาไปศึกษาดูงานที่เมืองเวนิส ประเทศอิตาลีโดย
ได้รับทุนจากสำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย กระทรวงวัฒนธรรม ประเทศไทย

จากนี้ไปเป็นแนวคิดของเขาในเรื่องศิลปะและวัฒนธรรมที่อยู่รอบข้าง

ประวัติส่วนตัว

ผมเกิดที่จังหวัดปัตตานีในปีพ.ศ. 2526 และใช้เวลาส่วนใหญ่ศึกษาเล่าเรียนที่นั่น
จนกระทั่งปีพ.ศ. 2548 ปีพ.ศ. 2552 ผมสำเร็จการศึกษาศิลปศาสตร์มหาบัญฑิต
จากคณะจิตรกรรม ประติมากรรม และภาพพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร
กรุงเทพมหานคร ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2543 – 2555 ผมได้รับรางวัลจากการประกวด
ศิลปะแทบทุกปี ในปีพ.ศ. 2555 ผมได้จัดงานศิลปะเดี่ยวที่มีชื่อเรียกว่า
นิทรรศการรูปลักษณ์ของชาวมลายูท้องถิ่นปัตตานี ณ หอศิลป์สมเด็จพระนางเจ้า
สิริกิติ์ พระบรมราชินินาถ กรุงเทพมหานคร ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2543 – 2555 ผมจัด
แสดงผลงานทางวิชาการด้านศิลปะทุกปี

ความชื่นชอบในการสอนศิลปะในมหาวิทยาลัยและขยายความชื่นชอบนั้นออกมา
ยังจังหวัดปัตตานี

ความตั้งใจของผมคือสร้างคุณภาพและมาตรฐานของงานศิลปะทางภาคใต้ของ
ประเทศไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ในฐานะที่ผมเป็น
อาจารย์มหาวิทยาลัย ผมมีโอกาสอันยิ่งใหญ่ที่ได้ถ่ายทอดความรู้และประสบการณ์
ให้กับนักศึกษา ผมอยากเปิดพื้นที่สาธารณะเพื่อเปิดโอกาสให้คนรุ่นหนุ่มสาวแสดง
ความสามารถทางศิลปะได้อย่างเต็มที่ ผมตั้งเป้าหมายสร้างหอศิลป์ที่บ้านเกิดของ
ผมในจังหวัดปัตตานี หอศิลป์จะมีทั้งส่วนแสดงงานถาวร และห้องแสดงงานศิลปะ
เป้นครั้งคราว สิ่งที่ผมอยากจะเห็นคืองานศิลปะที่แสดงความเฉพาะตัวในท้องถิ่น
แต่งานศิลปะเช่นนี้สามารถสร้างความเข้าใจใด้ในระดับสากลด้วยเข่นกันโดยไม่
ต้องคำนึงถึงเชื้อชาติหรือความเชื่อ งานศิลปะที่นำมาแสดงจะเป็นรูปแบบอะไรก็ได้
ผมคิดว่างานศิลปะเหล่านี้จะเป็นจุดเปลี่ยนผันของความรู้สึกและพฤติกรรมสำหรับผู้
สร้างสรรค์และผู้รับชม

ผมหวังว่าในอนาคตเราจะเห็นความเปลี่ยนแปลงที่มีความหมายในสภาพแวดล้อม
ทางสังคมการเมืองและงานศิลปะที่ได้รับแรงบันดาลใจจากสิ่งเหล่านี้ ผมยั้งไม่
สามารถที่จะกำหนดเวลางานของผมได้ อาจใช้เวลามากถึงสิบปีหรือนานกว่านั้นที่
จะทำทุกอย่างให้เสร็จ อีกทั้งยังมีปัญหาเรื่องของทรัพยากรและงบประมาณ ผมใช้
เงินออมส่วนตัวเป็นทางหลักในการให้ทุนกับโครงการ อย่างไรก็ตามความ
ช่วยเหลือจากแหล่งเงินทุนจากภายนอกและองค์กรต่างๆ นั้นเป็นเรื่องที่น่ายินดี
และจำเป็นต่องานทำให้งานสำเร็จเร็วขึ้นกว่าเดิม

เรื่องของความเปลี่ยนแปลงทางภาคใต้ของประเทศไทย

มีองค์ประกอบหลักสามประการที่มีส่วนให้เกิดความเปลี่ยนแปลง อย่างแรกคืองาน
ศิลปะที่ดีจะต้องมีคุณถาพและมาตรฐานสูง อย่างที่สองคือมีศิลปินผู้สร้างผลงานที่
มีคุณภาพและมาตรฐานสูง อย่างที่สามคือสถานที่จัดทำและแสดงผลงานอยู่ใน
สภาพแวดล้อมที่ดีนั้นจำเป็นมาก ตอนนี้เรามีองค์ประกอบที่หนึ่งและที่สองแล้ว แต่
อันที่สามยังอยู่ในระหว่างการดำเนินการเพราะเรื่องเงินจำนวนมากที่จะต้องนำมา
ลงทุนก่อสร้างอาคารที่เหมาะสม สิ่งที่เราจะต้องทำต่อไปคือแจ้งให้บุคคลทั่วไป
ทราบเกี่ยวกับงานกิจกรรมต่างๆ เพื่อที่ผู้คนทั้งหลายเหล่านั้นมาเยี่ยมชมงานศิลปะ
และบางทีมอบเงินสนับสนุนให้

งานศิลปะสามารถพัฒนาและเปลี่ยนแปลงได้อย่างไร

ในคิดความคิดเห็นของผมทุกสิ่งมีบทบาทของตัวเองในการให้แรงบันดาลใจหรือมี
อิทธิพลกับวิธีที่คนผลิตงานศิลปะ ไม่ใช่ประเด็นสำคัญที่ว่างานสร้างสรรค์นั้นทำ
ด้วยฝีมือของมนุษย์หรือว่าพระผู้เป็นเจ้าและไม่สำคัญว่างานเหล่านั้นเกิดขึ้นมาจาก
ธรรมชาติหรือจากเทคโนโลยี แน่นอนว่างานศิลปะมีอิทธิพลมาจากหลายสิ่งหลาย
อย่างเช่นสถานที่ ประเพณี วัฒนธรรม ความเชื่อ ความศรัทธา การเมืองและ
เศรษฐกิจ นอกจากนี้การพัฒนาทางด้านเทคโนโลยียังมีผลต่อการทำงานและการ
ใช้ชีวิตในปัจจุบัน

ถ้าเป็นไปได้ผมอยากให้ทุกคนมองเห็นและทราบซึ้งกับงานศิลปะให้มากกว่านี้
นอกเหนือไปจากเรื่องศาสนาแล้วงานศิลปะยังเป็นวิธีที่ดีในการดูแลจิตใจจาก
อาการเจ็บปวดทางใจ ผมอยากให้ผู้คนมองดูศิลปะจากสามจังหวัดชายแดนภาคใต้
ของประเทศไทย ศิลปะที่คุณค่าสร้างมาจากความไม่สงบและความรุนแรงในท้องที่
นั้น เหมือนกับดอกไม้สวยงามที่เติบโตในกองเพลิง ผมยังอยากให้คนสนับสนุน
ศิลปะจากทางภาคใต้เพราะมีความเป็นเอกลักษณ์และมอบประสบการณ์ที่แตกต่าง
จากจังหวัดอื่นๆในประเทศไทย